Tragicznego dnia – 16 lutego – wyszedł, jak co dzień rano, do szkolnego autobusu, który miał go zawieźć do gimnazjum we Franciszkowie. Nie dotarł tam. Powiesił się na podwórku przy własnym domu.

Dzień wcześniej, wysiadając ze szkolnego autobusu, pożegnał się z kolegami normalnie, naturalnie – jak każdego popołudnia, mówiąc: „Cześć, do jutra”.

SPOKOJNY I SKROMNY

– Był spokojnym uczniem – mówi Grzegorz Plec, dyrektor gimnazjum we Franciszkowie. – Nie sprawiał żadnych kłopotów wychowawczych. W dzień przed tragedią miałem z nim lekcję i nic nie wskazywało, że dzieje się z tym chłopcem coś złego. Nie wyróżniał się niczym specjalnym na terenie szkoły. Zawsze skromny, gdzieś z boku.

WYKORZYSTYWANY?

Niektórzy mówią, że miał jakieś problemy z ojcem. Podobno skarżył się kolegom, że musi pracować i wszystkie zarobione pieniądze oddawać ojcu.

Wychowywał się w rodzinie wielodzietnej. Poza 15-latkiem jest jeszcze sześcioro rodzeństwa, dwoje starszych i czworo młodszych. Oboje rodzice nie pracują. Problemy finansowe to więc codzienność.

– Relacje między rodzicami a szkołą były rzadkie, ale były – dodaje dyrektor gimnazjum. – To też w większości związane z odległością szkoły od miejsca zamieszkania. O tym, że uczeń podjął jakąś pracę, też słyszałem.

OKOLICZNOŚCI

– Są obecnie prowadzone czynności procesowe – mówi Tomasz Rek, prokurator rejonowy w Iławie. – Wykluczono działanie osób trzecich, co jednoznacznie wskazuje na samobójstwo.

Przesłuchanie świadków pozwoli choć po części ustalić, dlaczego dziecko targnęło się na własne życie. Jednakże prawdziwą przyczynę zna tylko sam nastolatek.

– To rodzinna tragedia i na prośbę rodziny policja nie udziela żadnych informacji dotyczących okoliczności śmierci nastolatka – mówi Sławomir Nojman, oficer prasowy policji.

Ciało 15-latka oddano rodzinie. Nie wykonano sekcji zwłok. W sobotę 18 lutego odbył się jego pogrzeb. Chłopca pożegnała rodzina, przyjaciele i koledzy ze szkoły, a także kadra nauczycielska.

Coraz częściej problem samobójstwa zaczyna dotyczyć nie tylko dorosłych, ale również młodzieży, a nawet dzieci. W takiej sytuacji wszyscy pytamy: dlaczego? Jak to się stało? Trudno powiedzieć, co jest tą podstawową przyczyną – może być ich bardzo dużo. Najważniejszym czynnikiem poprzedzającym zamach na własne życie jest utrata nadziei. Nawet głęboka rozpacz, ale powiązana z nadzieją, zapobiega samobójstwom.

Czym charakteryzują się takie osoby? Na pewno znamienna jest u nich sztywność myślenia, tunelowe widzenie, które polega na tym, że nie widzi się innych rozwiązań.

Mogą występować również tendencje autodestrukcyjne, które mogą powstać na tle tłumionej agresji. Kolejną przyczyną mogą być czynniki biologiczne np.: organiczne uszkodzenia lub mikrozaburzenia ośrodkowego układu nerwowego. W wyniku tego mogą pojawić się zaburzenia adaptacyjne lub nieprawidłowy rozwój osobowości.

Również ważne jest funkcjonowanie społeczne dziecka, czyli płaszczyzna rodzinno-szkolna.

Myślę jednak, że w tej chwili, gdy już wiemy, że również problem ten dotyczy dzieci, to przede wszystkim należy się skupić na zapobieganiu takim sytuacjom, na promocji zdrowia oraz uczeniu od najmłodszych lat dostrzegania różnych rozwiązań jakiegoś problemu.