Znajomi Stanisława Tasarza z Wonny zostali zatrzymani na jeziorze Karaś. Mężczyzna pokazuje dokument wypisany przez strażnika nowomiejskiej straży rybackiej, gdzie zamieszczono datę (26 stycznia br.) i spis zarekwirowanych wówczas ryb i sprzętu kłusowniczego.

– Tego dnia złapano wielu ludzi – wspomina mieszkaniec Wonny. – Jak to jest w Państwowej Straży Rybackiej, że nowomiejscy strażnicy zatrzymują ludzi na terenie powiatu iławskiego? Bo akurat ta część jeziora należy do niego. Czy to zgodne z przepisami?

Jak mówi Zbigniew Jankowski, komendant iławskiego posterunku straży rybackiej, nowomiejscy strażnicy mieli prawo zatrzymać kłusowników po iławskiej stronie. Podaje inny przykład: działania strażników z Iławy skupiają się na walce z kłusownikami nie tylko na terenie powiatu iławskiego, ale i częściowo ostródzkiego i nowomiejskiego.

– Bytujemy na innych terenach, tak jak i nasi koledzy z sąsiednich powiatów, najczęściej oczywiście za swoją zgodą, ale to nie jest konieczne formalnie – twierdzi komendant. – Chodzi jedynie o względy organizacyjne, by strażnicy nie przebywali w tym samym miejscu jednocześnie.

Tasarz zarzuca też, że łapie się ludzi za kłusownictwo, a krótko potem ryby masowo zdychają po przydusze (o tym zjawisku pisaliśmy już w Kurierze).

– Co do przyduchy i padniętych ryb, to już nie nasza rola – komentuje komendant iławskiej straży. – Naszym zadaniem jest walka z kłusownictwem, a nie ochrona ryb.