Na łamach Kuriera szeroko opisaliśmy sytuację, która spotkała niepełnosprawnego, poruszającego się na wózku mężczyznę na iławskim dworcu PKP.

Mężczyzna nie był podróżnym, ale chciał odprowadzić swoją dziewczynę na pociąg na peron. Ochroniarz dworca, który obsługuje platformę prowadzącą na peron, odmówił mu tego, upierając się, że urządzenie służy tylko podróżnym.

Rzecznik prasowy PKP SA jasno wskazał, że aby skorzystać z platformy, nie trzeba być pasażerem.

Przeprowadzone w tej sprawie wewnętrzne postępowanie sprawdzające wykazało, że ochroniarz postąpił niezgodnie z zapisami regulaminu korzystania ze stacji pasażerskiej Iława Główna.

Efekty? Działania? W związku z zaistniałą sytuacją zostały również przeprowadzone rozmowy z koordynatorem agencji ochrony oraz szkolenie, podczas którego pouczono pracowników ochrony dworca.

Sytuacja wydaje się klarowna. Nie do końca rozwiązuje jednak problem samej użyteczności platform, która jest wątpliwa, na co wielokrotnie zwracali uwagę nasi czytelnicy. Z platform korzystać mogą tylko osoby niepełnosprawne poruszające się na wózku. Dodatkowo ich użytkowanie uzależnione jest od obsługujących ich osób.

Windy pozwoliłyby korzystać bez ograniczeń z obiektów dworca opiekunom z dziećmi w wózkach, osobom starszym czy osobom z większym bagażem.

PODOBNE DWORCE

Analogiczna sytuacja, jak w Iławie, jest na dworcu w Malborku. Po pierwsze, jest tam podobny zabytkowy budynek dworca jak ten w Iławie – malborski pochodzi z 1891, iławski z 1900 roku. Po drugie, podczas modernizacji linii Gdynia-Warszawa w Malborku powstały pierwotnie platformy takie jak na iławskim dworcu. Podróżni w Malborku zgłaszali podobne zastrzeżenia, jak korzystający z dworca w Iławie.

Znowu analogia. W Malborku dobudowano windy na perony już po wcześniejszym remoncie. Tam lokalny media informowały, że ówczesny pomorski konserwator zabytków najpierw nie zgodził się na montaż wind.

W międzyczasie pojawił się także problem unijnych przepisów, które ze względu na tzw. trwałości projektu pozwoliłyby zamontować windy dopiero w ciągu 4-5 lat.

Po czasie okazało się, że trwałością projektu objęte są tylko platformy, które po wybudowaniu wind nie mogą zostać zdemontowane. Następnie nowy konserwator zabytków dał zielone światło dla montażu wind.

Dzięki temu dwa lata temu takie powstały na każdym z trzech peronów malborskiego dworca. Windy te są przystosowane – dzięki szerokim drzwiom – także do przewozu rowerów. Wartość prac w Malborku to 1,9 mln zł. Platformy są wyłączone z eksploatacji i zabezpieczone przed dewastacją (mogą służyć w przypadku awarii wind).

ZALECENIA KONSERWATORA

Byliśmy ciekawi, czy windy można by zamontować również na peronach w Iławie.

– W związku z zabytkowym charakterem tunelu oraz wiat peronowych na stacji Iława Główna, dokumentacja musiała uwzględniać dodatkowo zalecenia wojewódzkiego konserwatora zabytków o pozostawieniu przejścia w dotychczasowej lokalizacji i istniejącym kształcie – informuje Martyn Janduła z zespołu prasowego PKP Polskie Linie Kolejowe. – Jedynym sposobem na zapewnienie możliwości poruszania się osób o ograniczonej mobilności był montaż platform przyschodowych. Na iławskiej stacji dostęp na perony jest zapewniony dzięki zamontowaniu takich platform. Dodatkowo, po powiadomieniu przewoźnika o chęci odbycia podróży, pomoc dla osoby o ograniczonej mobilności jest zapewniona od razu po przyjeździe. W przypadku, gdy zgłoszenie nie zostanie wykonane na 48 godzin przed podróżą, to osoba taka może zgłosić potrzebę pomocy bezpośrednio do obsługi pociągu, dworca lub zadzwonić pod numery widniejące w gablotach informacyjnych na peronach, przy schodach lub platformach. W takich przypadkach staramy się zapewnić jak najszybciej pomoc.

Janduła przypomniał, że remont stacji w Iławie odbył się w ramach modernizacji linii kolejowej Warszawa-Trójmiasto zgodnie z przyjętym w 2010 roku projektem.

W związku z odpowiedzią PKP PLK, wysłaliśmy pytania do olsztyńskiego konserwatora zabytków, w których dociekamy, czy zgodnie z aktualnymi przepisami możliwy jest montaż wind na iławskim dworcu.