Na murze iławskiego wiezienia od strony ul. 1 Maja pojawiła się reklama „Dzwoń z aresztu” oraz cennik: 19 groszy za minutę na komórkę oraz 11 groszy na telefony stacjonarne. Przekaz widzą jednak ludzie wolni (na ulicy), a nie aresztanci.

Jak powiedział nam rzecznik prasowy iławskiego zakładu karnego Robert Borkowski, plakat na murze jest reklamą operatora obsługującego połączenia w iławskiej placówce.

– Zgodnie z nowelizacją kodeksu karnego wykonawczego osoby tymczasowo aresztowane mogą dzwonić. Jest to jednak mocno ograniczone – tłumaczy rzecznik. – Tylko organ, do dyspozycji którego tymczasowo aresztowany pozostaje, czyli sąd lub prokuratura, jest władny do wydania zgody na rozmowy telefoniczne. W przypadku, gdy tymczasowo aresztowany pozostaje do dyspozycji kilku organów, wymagana jest zgoda każdego z nich.

Rozmowy telefoniczne tymczasowo aresztowanych są kontrolowane i nadzorowane przez funkcjonariuszy.

Niedopuszczalne są sytuacje, gdy ktoś aresztowany z powodu zagrożenia matactwem robił to przez telefon – np. instruował świadków czy groził swoim ofiarom.

– Organ, który wydał zgodę, musi określić, do kogo aresztowany może dzwonić i jak często – dodaje Borkowski. – Rozmowa trwa 10 minut. Jeżeli wydano zgodę na rozmowy z obrońcą, pełnomocnikiem będącym adwokatem lub radcą prawnym oraz przedstawicielem nie będącym adwokatem ani radcą prawnym, który został jednak zaaprobowany przez Przewodniczącego Izby Europejskiej Trybunału Praw Człowieka, to rozmowy takie nie podlegają kontroli ani ograniczeniu czasowemu.

Reasumując: to nie od administracji zakładu karnego należy wydanie zgody na to, czy aresztowany będzie mógł wykonać telefon.