Tomasz Sikora jest 25-letnim iławianinem. Po studiach mieszkał w Warszawie, gdzie pracował jako policjant w wydziale wywiadowczym. Nagle 1 października życie wywróciło mu się do góry nogami.

– Wczesnym popołudniem zaczęła mocno boleć go głowa i dostał drgawek – opowiada pani Mirosława, mama Tomka. – Sam wezwał karetkę. Wyszedł na korytarz w bloku i poprosił sąsiadów o pomoc.

DIAGNOZA: GUZ MÓZGU

Jak opowiada mama chłopaka, na początku lekarze myśleli, że to krwotok podpajęczynówkowy.

– Zrobiono mu rezonans i tomograf – kontynuuje pani Mirosława. – Lekarz postawił diagnozę: guz mózgu.

8 października Tomek miał operację. Trwała 5 godzin. Nie było komplikacji, jednak od tamtego czasu chłopak ma afazję.

– Przez dwa tygodnie po operacji mój syn nie wiedział, jak się nazywa i ile ma lat – dodaje kobieta. – Mimo tego zaraz po przebudzeniu powiedział do swojej narzeczonej – kocham cię Ewa.

Teraz jest już lepiej.

– Czuję się dobrze – mówi Tomek. – Wszystko wiem, widzę i rozumiem. Czasem nie potrafię nazwać jakiejś najprostszej czynności lub rzeczy. Wiem, o co mi chodzi, ale nie potrafię znaleźć słów.

Chłopak codziennie chodzi do logopedy.

– Niektóre ćwiczenia, które robię, są bardzo proste – opowiada Tomek. – Są też takie rzeczy, których nie potrafię sobie przypomnieć. Znam dni tygodnia, nazwy miesięcy, ale ostatnio nie umiałem poprosić o sztućce.

Od poniedziałku chłopak jest na leczeniu w Bydgoszczy. Będzie tam 7 tygodni. Rodzina ma nadzieję, że do tego czasu uda jej się zebrać sto tysięcy dolarów.

ISKIERKA NADZIEI:
OPERACJA W STANACH

– Znalazłam możliwość leczenia mojego syna w Stanach Zjednoczonych – wyznaje matka. – Leczenie Tomek musi zacząć w Bydgoszczy od chemioterapii i radioterapii, mimo że jest to szkodliwe dla organizmu, bo nie stać nas teraz na wyjazd do USA. Rozpaczam, bo to mój kochany syn, a brak pieniędzy nie pozwala na leczenie.

Przez całe nasze spotkanie Tomek był uśmiechnięty i pełen nadziei.

– Będzie dobrze, musi być. Nie ma innej opcji! – powtarzał.

Chłopak był kiedyś uczniem „budowlanki”, potem skończył studia informatyczne w Olsztynie.

– Zawsze chciałem być policjantem – wyznaje. – Biegałem, by jak najlepiej zdać egzaminy. Udało się i jestem bardzo zadowolony. Nie wyobrażam sobie pracować jako informatyk, to nie dla mnie. W życiu trzeba robić, co się kocha, a ja się cieszę, że jestem policjantem.

„Wydział wywiadowczy”, nazwy tej Tomek też nie potrafił sobie przypomnieć, musiała pomóc mu w tym mama.

– Tomek ma bardzo dobrego przełożonego, który powiedział, że jak tylko wyzdrowieje, praca na niego będzie czekać – mówi pani Mirka.

MUZYKĘ MA WE KRWI

– Tomek grał w orkiestrze dętej – opowiada pani Mirka. – Słyszeliśmy, że oni też włączą się w akcję pomocy dla Tomka. Poza tym w szkołach mają być organizowane różne akcje. Tego jest bardzo dużo, nie sposób mi o wszystkim wiedzieć i pamiętać.

Tomek w trudnych chwilach jest wspierany przez swoją narzeczoną i przyjaciół.

– Nie zostałem z tym sam – mówi. – Wszyscy mnie wspierają i starają się, bym zebrał jak najwięcej pieniędzy. Chciałbym im za to podziękować.

Po wypisaniu ze szpitala w Warszawie Tomek przyjechał do Iławy, bo musiał być pod stałą opieką. Miał dużo wolnego czasu.

– Lubię grać na keyboardzie, chociaż teraz nie jest to takie proste – opowiada. – Lubię też słuchać muzyki, szczególnie Dżemu, Queen czy Starego Dobrego Małżeństwa.

TO NIE MUSI BYĆ WYROK

21 października Tomek otrzymał wyniki badań histopatologicznych, które mówią, że choruje na nowotwór (III stopień złośliwości na IV – gwiaździak). Zgodnie z opinią polskich lekarzy, teraz to tylko podtrzymywanie życia... Wyrok…

Jednak Tomasz i jego bliscy znaleźli promyk nadziei.

– Uważam, że 70% sukcesu w leczeniu to wiara, że się uda, a my wierzymy, że będzie dobrze – kończy matka.

Tomek obiecał, że gdy wróci chociażby na przepustkę z Bydgoszczy, skontaktuje się z redakcją, by powiedzieć, jak się czuje.

Każdy, kto chce pomóc Tomkowi finansowo, proszony jest o wpłacanie pieniędzy na następujące numery kont:

Fundacja Dzieciom „Zdążyć z Pomocą” ul. Łomiańska 5, 01-685 Warszawa nr konta: 75 1240 1037 1111 0010 0957 3199 z tytułem: Sikora Tomasz darowizna na pomoc i ochronę zdrowia.

Wpłaty zagraniczne kod SWIFT (BIC): PKOPPLPW
86 1240 1037 1787 0010 1740 2700 (darowizny w USD)
31 1240 1037 1978 0010 1651 3186 (euro).

Jeśli ktoś chciałby oddać 1% podatku dla Tomka w odpowiednią rubrykę w rocznym zeznaniu podatkowym PIT, należy wpisać: KRS Fundacji Dzieciom „Zdążyć z Pomocą”: 0000037904. A w polu „informacje uzupełniające”: Sikora Tomasz