Nie muszę posiłkować się danymi na temat sprzedaży zegarków w Polsce, żeby wiedzieć, że niezastąpionymi już nie są. Wraz z rozkwitem gałęzi elektronicznej, który miał mieć swój renesans w XX wieku, zegarek stał się nie tylko naręcznym informatorem pory dnia i nocy, ale elementem praktycznie każdego urządzenia elektronicznego. A renesans jest rokrocznie, bo to wyścig. O ile algorytm działania zegarka zawędrował do telewizorów, kuchenek gazowych i innych, niekiedy wymyślnych urządzeń, tak suwerenny czasomierz stracił na popularności z początkiem kolejnego stulecia. Znaczy się renesans minął czy po prostu wreszcie posiadacz zegarka nie jest w szarej masie, ogóle społeczeństwa?

Tak jest, bo faktycznie próba czasu i zmasowanego ataku telefonów oraz tabletów weryfikuje, czy ktoś nadal pokłada swoją nadzieję w zegarku i jaką ma dla niego wartość. Teraz to kwestia wieku człowieka i jego przyzwyczajeń, czy mając w kieszeni komórkę, godzinę sprawdzi, wyjmując to multinarzędzie, czy sprawdzi bliżej – z okolic nadgarstka. Niektórzy prędko połknęli haczyk nowoczesnych technologii, rezygnując z funkcji tego niepowtarzalnego urządzenia i już „oldschoolowego”, zapominając w okamgnieniu o czasach swojej młodości. Na chwilę obecną rezygnuje się z obdarowywania dzieci ich pierwszym zegarkiem, bo dostają je wcześniej w formie badziewia. Nie ma tego oczekiwania – od kiedy zacznę liczyć swoje godziny, które spędziłem na zabawie, nauce czy pomocy ojcu. Czasomierz swoje największe 5 minut miał zazwyczaj w dniu pierwszej komunii. „Przyjmanki” niejako wprowadzały dziecko w świat punktualności, liczenia kolejnych minut ich jeszcze beztroskiego żywota. Z perspektywy lat uważam, że taki podarunek to nie tylko martwy (de facto do martwych nie należy) prezent, ale symbol przemijania i oznaka troski. Nieważne, kto kupił ten zegarek, ale to, co chciał powiedzieć przez jego kupno. Według mnie otrzymać „tykadło”, znaczy stanąć jeszcze bliżej odpowiedzialności, liczenia, kalkulowania i organizowania cennych chwil oraz uczenia się punktualności. Ten prezent zanika, jak już nie umarł. Quad, laptop, konsola – tego oczekuje teraz dziecko. Nawet rowery nie są już tak atrakcyjne, skoro są pojazdy, w których nie trzeba pedałować, a jedzie – i to szybciej! Zatem warto się zastanowić, który z prezentów da lepszy owoc – wybór u zegarmistrzów jest z roku na rok bardziej urozmaicony. Jakoś muszą zachęcać do kupna. Tymczasem podobno zegarek już nie jest zegarkiem – prawda to?

Zdarza się. Dwurdzeniowy procesor, aparat cyfrowy, odtwarzacz muzyki, Bluetooth, wszystko oparte na systemie Android. W pełni kompatybilne urządzenie na rękę, które może działać w pojedynkę lub jako pilot do twojego telefonu. Oczywiste jest, że dostęp do Facebooka to ma – producent nie chciał się narażać na strajki paruset milionów użytkowników tego portalu. Bym zapomniał – czas pokazuje skubaniec. Tak się walczy o klientelę. Pozwolę zaprezentować podstawowe funkcje tradycyjnego czasomierza – zobaczycie, że niemało, a kiedyś starczało. Raz – godzina, data, zrozumiem stoper i pulsometr dla aktywnych. Jako dziecko miałem taki z kalkulatorem – cieszyłem się z niego, ale to nie jest funkcjonalne! Dwa – służy jako element biżuterii, szczególnie u kobiet, chociaż mężczyzna też może przepasać rękę ładną bransoletą. Trzy – prestiż, prestiż, prestiż. Mowa tu o szwajcarach rzecz jasna. Zegarki z kraju Helwetów to symbol bogactwa i rozpusty, o czym doskonale wiedział były pan minister. Cztery – znudzonym i starym zegarkiem można otworzyć piwo, polecam. Nie niszczy się tak jak kanty drewnianych komód i biurek. To wystarczające, by nosić go, tym samym nie wymagać od niego więcej. Czasami podświetlenie na tarczę bądź LCD by się przydało i wodoodporność potrzebna na 100 m głębi jeziora czy basenu, ale to już naprawdę wszystko.

Zastanów się nad sprezentowaniem komuś zegarka – niedługo ku temu okazja. Z roku na rok będzie w nim coraz więcej niepowtarzalności i magii – tak to widzę. Nie tyle zabytek, co może atrybut kogoś ogarniętego życiowo, niekiedy smakosza takich urządzeń. Dodam, że Polska to kraj opóźniony – nie mowa o tym, że po czasie bierzemy sobie rozwiązania gospodarcze i technologię na handel. Nasza kolej rocznie potrafi się spóźniać o kolejny rok, a w kolejkach do lekarza moglibyśmy przeanalizować połowę cyferblatu. PKP kiedyś reklamowało się, że z nimi jedziesz dwa razy dłużej za tę samą cenę – ukłony temu, kto to wymyślił, za dystans do firmy i dobry chwyt. Niech wymyślą jeszcze gry integracyjne na peronach między oburzonymi czekającymi. W takich wypadkach zegarek nie jest wskazany, bo mógłby doprowadzić do niejednego rozstroju emocjonalnego czy też innej nerwicy. Czas to pieniądz – powiedział magister politologii, zrywając kolejne płaty azbestu za 4 zł/h. Nie, faktycznie, dość przykładów. W Polsce zegarek może dołować. Kupujcie na własną odpowiedzialność.