Siedziałem sobie zaciekawiony na spotkaniu z parlamentarzystami PO. W końcu niecodziennie można spotkać twarze znane z telewizora. Poseł to poseł, należy mu się szacunek niezależnie od poglądów. Poszedłem więc z otwartym umysłem, ciekawy, co usłyszę.

Po pierwszych minutach dowiedziałem się, że Prawo i Sprawiedliwość jest strasznie złe. Potem PiS był odmieniany przez wszystkie przypadki, zawsze w negatywnym kontekście. No dobrze, pomyślałem, może jednak PO ma jakiś program? Łudziłem się. Jedynym programem Platformy wydaje się być odsunięcie PiS od władzy. Niby że kiedy oni rządzili, było cacy. No nie było, a parlamentarzyści PO mają amnezję albo wyparli fakty z umysłów. Ile afer przetoczyło się przez Polskę podczas rządów premiera Donalda Tuska i później Ewy Kopacz?

Odniosłem wrażenie, że PiS do tego stopnia fascynuje i przeraża PO, że nie widzą poza prezesem Jarosławem Kaczyńskim świata. Poszedłem na spotkanie Platformy Obywatelskiej, a słuchałem o PiS. Dodam, że byłem niedawno na spotkaniu PiS w Porcie 110 i o PO nikt tam nie mówił. Sporo było za to o programie i konkretnych działaniach.

Można mieć różne poglądy polityczne, ale gdybym nawet chciał napisać o spotkaniu PO, to nie wiem, jaki miałbym dać tytuł? „Flaki z olejem” czy może „PiS à la Platforma”? Niestety nie wiem nawet, czy się zgadzam z PO, bo po prostu nie wiem, jaki mają program poza odsunięciem PiS.

Rozmawiałem przed spotkaniem z poseł Kingą Gajewską. Muszę przyznać, że wypada lepiej niż w telewizji. Bardzo sympatyczna i o szerokich horyzontach. Szkoda, że podczas spotkania również mówiła dużo o PiS. Zresztą podejrzewam, że wszyscy politycy PO są prywatnie sympatyczni, jedynie jakaś partyjna halucynacja zmusza ich do ciągłego gadania o prezesie Kaczyńskim. Z drugiej strony, co bardzo ciekawe, politycy PiS niemal w ogóle o Kaczyńskim nie mówią. Może jest to trochę sytuacja jak z seksem. Albo się o tym mówi, albo się robi. To znaczy, politycy PO zazdroszczą PiS silnego prezesa i sami bardzo by chcieli mieć swoją wersję Kaczyńskiego. Niestety, Grzegorz Schetyna nie ma takiej charyzmy co Kaczyński, co zresztą pojawiło się w wypowiedziach podczas spotkania w porcie.

Według jednej z osób, nie do końca wiadomo, o co chodzi prezesowi Schetynie. Z jednej strony jest przeciwko PiS, a z drugiej łagodzi nastroje w partii. Posłowie tłumaczyli, że to wybitny prezes i wspaniały organizator, co spotkało się z milczeniem uczestników spotkania. Każdy coś tam sobie pomyślał, jedni, że to koniec PO, inni zapewne, że partia kwitnie i na jesieni utrzyma samorządy.

Jedno jest pewne. Na jesieni ptaki odlecą do ciepłych krajów. Co do wyborów, to trudno przewidzieć. Wyborca lewicowy i liberalny ma problem. Nie chce głosować na PiS, ale czy warto głosować na PO? Może Nowoczesna? Może SLD? Każdy głos na te partie to ryzyko rozczarowania. Myślę, że frekwencja nie będzie duża. Zdaje się, że wyborcy liczyli na dużą koalicję lewicowo-liberalną, która jednak nie powstanie.

W Platformie są ciągle ludzie wierzący w partię, więc statek jeszcze płynie i nie zatonął. Czuć potencjał, a nastroje nie są pogrzebowe. To fascynujące oglądać i słuchać ludzi, którzy bardzo czegoś chcą, ale nie bardzo wiedzą czego. Jedna z uczestniczek spotkania powiedziała, że ludzie by chętnie poszli, gdyby ktoś ich poprowadził. Pomyślałem, że pewnie by poszli, tylko w którą stronę? Czy chcemy wrócić do rządów PO? Czy chcemy słuchać, że sześć tysięcy miesięcznie zarabiają tylko idioci? Może warto przypomnieć sobie, co myśleli o Polsce politycy PO podczas słynnych kolacji „U Sowy”?

Na kogo oddać swój głos? Komu zaufać, kto jest porządnym kandydatem? Ja zawsze głosuję na nazwiska, nie na listę. To pozwala uniknąć rozczarowań. Warto poznać człowieka, dowiedzieć się czegoś o nim. Skąd jest, co zrobił…

Na spotkaniu w porcie było polityka, brakowało idei, poezji… Niestety podczas konkursu recytatorskiego w Iławie również poezji brakowało. Nie chodzi wcale o to, że nikt z uczestników nie sięgnął po poezję! Chodzi o to, że wśród uczestników brakowało romantyków, którzy wzruszają się każdą literką deklamowanego utworu. Młodzież chce osiągnąć sukces, zrobić karierę w telewizji. Droga do tego wiedzie dziś częściej przez łóżko, solarium i salon kosmetyczny a nie przez konkursy recytatorskie i poezję.

Słynna akcja Me Too, która przewróciła Hollywood, pokazała zepsuty świat filmu. Aktorki masowo ujawniają przypadki molestowania seksualnego, odsłaniają kulisy karier, za którymi kryją się łzy upokorzenia. Ilu reżyserów i producentów złamało życiorys dobrym aktorkom tylko dlatego, że miały godność? Ile aktorek zrobiło karierę, bo jej nie miało?

W filmie Andrzeja Wajdy „Wszystko na sprzedaż” jest scena, w której młoda dziewczyna mówi, że chce zrobić karierę aktorki. Postać grana przez Elżbietę Czyżewską prosi ją o recytację jakiegoś wiersza… Dziewczyna nie umie. Poezja to może być klucz do sukcesu, ale nie jest to łatwy sukces. Tym bardziej, że szkoły nie mają czasu na analizę wiersza. Zresztą czy nauczycielom i uczniom chce się roztrząsać wiersze? Jest tyle pracy do testów i egzaminów, jest tyle innych spraw. Czy poezja jest jeszcze komuś potrzebna?

Cenią ją chyba tylko poeci i może aktorzy starej daty, którzy mają w pamięci po kilkadziesiąt wyuczonych wierszy. Młodzież chce osiągnąć sukces aktorski, ale chyba nie dzięki poezji. A sztuka recytacji dla aktora jest kluczowa. Ile tu wychodzi! Dykcja, praca przepony… W głosie słychać niemal wszystko! Czy ktoś się zastanawia nad wymową przecinka, nad oddechem? Na następny konkurs, za rok, polecam przygotowywać się już teraz.